ای وای از دلم

از آه های توست که من غرق آتشم

کاش تو این روزای تنهایی سخت ، واقعا سخت ، هزاربار سختتر از گذشته نمی ترسیدم از اینکه هر لحظه و همیشه تنهایی مو برات بیارم. کاش توام انقد آماده من بودی که می تونستم بیام جلو در آغوش بگیرمت و تمام گریه هایی که این مدت تو تنهایی کردمو تو آغوش تو سر بدم. و دست نوازشت آبی بود رو آتیش دلم. گاهی با خدا میگم قرار نیست تموم شه؟ کاش تموم شه واقعا احساس بدی دارم به خودم و این زندگی و همه آدما. به علاقه ای که بیخودی به وجود اومد و حالا نمیتونم ازش دست بکشم به همه چیزایی که الکی به دست اومد و اونقدر خسته م کرده که دیگه نمیتونم ادامه بدم. کاش می تونستم به یه دوست واقعی این حرفا رو بزنم. کسی نیست. کسی نیست. حتی یه نفر. دیگه حرفامو به خودم میتونم بگم. فقط خودم. چقدر ضعیفم. چقدر احمقم. چقدر تنهام. چقدر خسته ام. چقدر بی کسم.